دورهکتابچه آموزگاران 

ک_۲۱_۱

M-21.1

^۱به بیان دقیق، واژه‌ها هیچ نقشی در شفا ندارند.^۲عامل محرک، نیایش یا درخواست است.^۳آنچه را که درخواست می‌کنی دریافت می‌کنی.^۴اما این به نیایش قلبی اشاره دارد، نه به واژه‌هایی که در نیایش به کار می‌بری.^۵گاهی واژه‌ها و نیایش با هم متناقض هستند؛ گاهی سازگار هستند.^۶این مهم نیست.^۷خداوند واژه‌ها را درک نمی‌کند، زیرا آن‌ها توسط ذهن‌های جدا شده ساخته شده‌اند تا آن‌ها را در توهم جدایی نگه دارند.^۸واژه‌ها می‌توانند مفید باشند، به ویژه برای مبتدیان، در کمک به تمرکز و تسهیل حذف کردن، یا دست‌کم کنترل کردن پندارهای نامربوط.^۹با این حال، فراموش نکنیم، که واژه‌ها تنها نمادهایی از نمادها هستند.^۱۰بنابراین آن‌ها دو بار از واقعیت دور شده‌اند.

ک_۲۱_۲

M-21.2

^۱به عنوان نماد، کلمات دارای ارجاعات کاملاً مشخصی هستند.^۲حتی زمانی که آنها انتزاعی ترین به نظر می رسند، تصویری که به ذهن می رسد بسیار ملموس است.^۳تا زمانی که یک مرجع خاص در ارتباط با کلمه به ذهن خطور کند، این کلمه معنای عملی کمی دارد یا اصلاً معنی ندارد، و بنابراین نمی تواند به روند درمان کمک کند.^۴دعای قلبی واقعاً چیزهای عینی نمی خواهد.^۵همیشه نوعی تجربه را طلب می کند، چیزهای خاصی که از نظر درخواست کننده برای آوردن تجربه مطلوب هستند.^۶پس کلمات نماد چیزهایی هستند که خواسته شده اند، اما خود چیزها نماد تجربیاتی هستند که به آنها امید می رود.

ک_۲۱_۳

M-21.3

^۱دعا برای چیزهای دنیا تجربیات این دنیا را به همراه خواهد داشت.^۲اگر دعای دل این را بخواهد، این داده می شود زیرا این وصول می شود.^۳محال است که دعای دل در ادراک سؤال کننده بی اجابت بماند.^۴اگر غیرممکن را بخواهد، اگر چیزی را که نیست بخواهد یا در دلش به دنبال توهم باشد، همه اینها مال خودش می شود.^۵قدرت تصمیم او آن را همانطور که می خواهد به او ارائه می دهد.^۶در اینجا جهنم و بهشت نهفته است.^۷پسر خفته خدا فقط این قدرت را به او واگذار کرده است.^۸کافی است.^۹حرفش مهم نیست.^۱۰فقط کلام خدا معنی دارد، زیرا نماد چیزی است که اصلاً نمادهای انسانی ندارد.^۱۱روح القدس به تنهایی می فهمد که این کلمه چیست.^۱۲و این نیز کافی است.

ک_۲۱_۴

M-21.4

^۱پس آیا معلم خدا از به کار بردن الفاظ در تدریس خود اجتناب می کند؟^۲نه، در واقع!^۳خیلی ها هستند که باید از طریق کلمات به آنها رسید و هنوز قادر به شنیدن در سکوت نیستند.^۴اما معلم خدا باید یاد بگیرد که از کلمات به شیوه ای جدید استفاده کند.^۵به تدریج، او یاد می گیرد که چگونه اجازه دهد که کلماتش برای او انتخاب شوند و تصمیم نمی گیرند که چه می گوید.^۶این روند صرفاً یک مورد خاص از درس در کتاب کار است که می گوید: "من عقب می نشینم و به او اجازه می دهم راه را رهبری کند."^۷معلم خدا سخنانی را که به او پیشنهاد می شود می پذیرد و هر چه می گیرد می دهد.^۸جهت صحبت کردنش را کنترل نمی کند.^۹او می شنود و می شنود و صحبت می کند.

ک_۲۱_۵

M-21.5

^۱مانع اصلی در این جنبه از یادگیری او، معلم ترس از خدا نسبت به صحت آنچه می شنود است.^۲و آنچه او می شنود ممکن است واقعاً شگفت انگیز باشد.^۳همچنین ممکن است به نظر بی‌ربط به مشکل ارائه‌شده، همانطور که او آن را درک می‌کند، و در واقع ممکن است معلم را با موقعیتی مواجه کند که برای او بسیار شرم‌آور به نظر می‌رسد.^۴همه اینها قضاوت هایی است که ارزشی ندارد.^۵آنها متعلق به او هستند، که از یک خود تلقی نامتعارف ناشی می شوند که او آن را پشت سر می گذارد.^۶در مورد کلماتی که به شما می آید قضاوت نکنید، بلکه آنها را با خیال راحت ارائه دهید.^۷آنها بسیار عاقل تر از شما هستند.^۸معلمان خدا کلام خدا را در پشت نمادهای خود دارند.^۹و او خود به کلماتی که آنها از قدرت روح خود استفاده می کنند می دهد و آنها را از نمادهای بی معنی به خود ندای بهشت می برد.