دورهمتنفصل ۲۱ - عقل و ادراک 

م_۲۱_۲_۱

T-21.II.1

^۱ما تکرار کرده ایم که چقدر برای یادگیری این دوره از شما خواسته شده است.^۲این همان تمایل کوچکی است که شما نیاز دارید تا کل رابطه تان به شادی تبدیل شود. هدیه کوچکی که به روح القدس تقدیم می کنید و او همه چیز را به خاطر آن به شما می دهد. اندکی که رستگاری بر آن استوار است. تغییر کوچک ذهنی که توسط آن مصلوب شدن به رستاخیز تبدیل می شود.^۳و از آنجایی که حقیقت دارد، آنقدر ساده است که نمی توان آن را به طور کامل درک کرد.^۴رد شده بله، اما مبهم نیست.^۵و اگر اکنون مخالفت کنید، به این دلیل نیست که مبهم است، بلکه به نظر شما، این هزینه اندک برای صلح بیش از حد به نظر می رسد.

م_۲۱_۲_۲

T-21.II.2

^۱این تنها چیزی است که نیاز داری انجام دهی تا رؤیت، شادمانی، و رهایی از درد و فرار کامل از گناه، همه به تو داده شوند.^۲تنها همین را بگو، اما منظورت بدون تردید همین باشد، زیرا در اینجا قدرت رستگاری نهفته است:

^۳من مسئول آنچه می‌بینم هستم.^۴من احساساتی را که تجربه می‌کنم انتخاب می‌کنم، و من در مورد هدفی که می‌خواهم به آن دست یابم تصمیم می‌گیرم.^۵و هر آنچه که به نظر می‌رسد برای من روی می‌دهد را من درخواست می‌کنم، و همانطور که درخواست کرده‌ام دریافت می‌کنم.

^۶بیش از این خود را فریب نده که در برابر آنچه که بر سر تو آمده است درمانده هستی.^۷تنها تشخیص بده که اشتباه کرده‌ای، و همه‌ اثرات اشتباهاتت ناپدید خواهند شد.

م_۲۱_۲_۳

T-21.II.3

^۱غیرممکن است که پسر خدا صرفاً توسط رویدادهای خارج از او رانده شود.^۲محال است اتفاقاتی که برای او پیش می آید انتخاب او نبوده باشد.^۳قدرت تصمیم گیری او تعیین کننده هر موقعیتی است که به نظر می رسد به طور تصادفی یا تصادفی در آن قرار می گیرد.^۴هیچ تصادف و تصادفی در جهان ممکن نیست، همانطور که خداوند آن را آفریده است، که خارج از آن هیچ چیز نیست.^۵رنج بکشید و تصمیم گرفتید که گناه هدف شما باشد.^۶شاد باش و قدرت تصمیم گیری را به او دادی که باید برای خدا برای تو تصمیم بگیرد.^۷این هدیه کوچکی است که شما به روح القدس تقدیم می کنید، و حتی این هدیه را به شما می دهد تا به خودتان بدهید.^۸زیرا با این هدیه به شما قدرت داده شده است که نجات دهنده خود را آزاد کنید تا او به شما نجات دهد.

م_۲۱_۲_۴

T-21.II.4

^۱پس از این پیشکش کوچک غمگین نباش.^۲آن را دریغ کن، و جهان را همانطور که اکنون می بینی، حفظ می کنی.^۳آن را بده، و هر چیزی که می بینی با آن همراه می شود.^۴هرگز برای اینقدر کم اینقدر داده نشده بود.^۵در لحظه مقدس این مبادله انجام می شود و حفظ می شود.^۶اینجا دنیایی است که شما نمی خواهید به دنیایی که می خواهید آورده شود.^۷و در اینجا کاری که انجام می دهید به شما داده می شود زیرا شما آن را می خواهید.^۸اما برای این کار، ابتدا باید قدرت خواستن شما را شناخت.^۹شما باید قدرت آن را بپذیرید، نه ضعف آن را.^۱۰شما باید درک کنید که آنچه به اندازه کافی قوی است که یک جهان را بسازد، می تواند آن را رها کند، و اگر بخواهد ببیند که اشتباه بوده است، می تواند اصلاح را بپذیرد.

م_۲۱_۲_۵

T-21.II.5

^۱دنیایی که می بینی، گواه بیهوده ای است که حق با تو بود.^۲این شاهد دیوانه است.^۳شما آن را در شهادتش آموزش دادید، و همانطور که آن را به شما بازگرداند، گوش دادید و خود را متقاعد کردید که آنچه می دید درست است.^۴تو با خودت این کارو کردی^۵فقط این را ببینید، و همچنین خواهید دید که استدلالی که «دیدن» شما بر آن استوار است چقدر دایره ای است.^۶این به شما داده نشده است.^۷این هدیه تو به تو و برادرت بود.^۸پس مایل باشید که از او گرفته شود و با حقیقت جایگزین شود.^۹و همانطور که به تغییر در او نگاه می کنید، به شما داده می شود که آن را در خود ببینید.

م_۲۱_۲_۶

T-21.II.6

^۱شاید شما نیازی به ارائه این پیشکش کوچک نمی بینید.^۲پس از نزدیک به آنچه هست نگاه کنید.^۳و خیلی ساده، کل مبادله جدایی برای رستگاری را در آن ببینید.^۴تمام آنچه که نفس است، این ایده است که ممکن است اتفاقاتی برای پسر خدا بدون اراده او بیفتد. و بنابراین بدون اراده خالق خود، که اراده او نمی تواند جدا از اراده او باشد.^۵این جایگزینی پسر خدا برای اراده اوست، شورشی دیوانه وار علیه آنچه باید برای همیشه باشد.^۶این عبارت است که او قدرت دارد که خدا را ناتوان کند و آن را برای خود بگیرد و خود را از آنچه خدا برای او خواسته است رها کند.^۷این ایده دیوانه‌واری است که شما در محراب‌های خود قرار داده‌اید و آن را می‌پرستید.^۸و هر چیزی که این را تهدید کند به نظر می رسد به ایمان شما حمله می کند، زیرا در اینجا سرمایه گذاری شده است.^۹فکر نکنید که بی ایمان هستید، زیرا ایمان و اعتماد شما به این امر به راستی قوی است.

م_۲۱_۲_۷

T-21.II.7

^۱روح القدس می تواند به شما ایمان به تقدس و بینایی بدهد تا آن را به اندازه کافی آسان ببینید.^۲اما شما محراب را که در آن هدایا تعلق دارد، باز و خالی نگذاشتید.^۳آنجا که باید باشند، شما بت های خود را به چیز دیگری تنظیم کرده اید.^۴این «اراده» دیگر، که به نظر می‌رسد به شما می‌گوید چه اتفاقی باید بیفتد، شما واقعیت را می‌دهید.^۵و آنچه در غیر این صورت به شما نشان می دهد باید غیر واقعی به نظر برسد.^۶تنها چیزی که از شما خواسته می شود این است که جایی برای حقیقت باز کنید.^۷از شما خواسته نمی شود کاری را بسازید یا انجام دهید که فراتر از درک شماست.^۸تنها کاری که از شما خواسته می شود این است که اجازه دهید وارد شود. فقط برای جلوگیری از مداخله شما در آنچه به خودی خود اتفاق خواهد افتاد. صرفاً برای اینکه دوباره وجود چیزی را که فکر می‌کردید بخشیده‌اید تشخیص دهید.

م_۲۱_۲_۸

T-21.II.8

^۱برای یک لحظه حاضر باشید که محراب های خود را از آنچه بر روی آنها گذاشته اید خالی بگذارید، و آنچه را که واقعاً در آنجاست نمی توانید نبینید.^۲لحظه مقدس لحظه خلقت نیست، بلکه لحظه شناخت است.^۳زیرا شناخت ناشی از بینش و قضاوت معلق است.^۴تنها در این صورت است که می توان به درون نگاه کرد و آنچه را که باید وجود داشته باشد، آشکارا در معرض دید، و کاملاً مستقل از استنتاج و قضاوت مشاهده کرد.^۵خنثی کردن وظیفه شما نیست، اما این به شما بستگی دارد که از آن استقبال کنید یا نه.^۶ایمان و آرزو دست به دست هم می دهند، زیرا هرکس به آنچه می خواهد ایمان دارد.

م_۲۱_۲_۹

T-21.II.9

^۱قبلاً گفته‌ایم که آرزو اندیشی این است که چگونه خود با آنچه می‌خواهد برخورد می‌کند تا آن را چنین کند.^۲هیچ نمایش بهتری از قدرت خواستن، و در نتیجه ایمان، برای واقعی و ممکن جلوه دادن اهدافش وجود ندارد.^۳ایمان به غیر واقعی منجر به تعدیل واقعیت می شود تا آن را با هدف دیوانگی مطابقت دهد.^۴هدف گناه، درک دنیای ترسناک را برای توجیه هدف آن القا می کند.^۵آنچه می خواهید، خواهید دید.^۶و اگر واقعیت آن نادرست باشد، با عدم درک تمام تنظیماتی که برای ایجاد آن ارائه کرده اید، آن را حفظ خواهید کرد.

م_۲۱_۲_۱۰

T-21.II.10

^۱وقتی دید انکار می شود، خلط علت و معلول اجتناب ناپذیر می شود.^۲اکنون هدف این است که علت معلول را مبهم نگه داریم و علت را علت جلوه دهیم.^۳این استقلال ظاهری تأثیر، آن را قادر می‌سازد که به تنهایی در نظر گرفته شود، و بتواند به‌عنوان عاملی برای رویدادها و احساساتی که سازنده‌اش فکر می‌کند ایجاد می‌کند، عمل کند.^۴قبلاً از آرزوی شما برای ایجاد خالق خود صحبت کردیم و برای او پدر و نه پسر باشید.^۵این همان میل است.^۶پسر همان اثری است که او علت آن را انکار می کند.^۷و بنابراین به نظر می رسد که او عامل است و تأثیرات واقعی را تولید می کند.^۸هیچ چیز بدون علت نمی تواند تأثیر داشته باشد، و اشتباه گرفتن این دو صرفاً به معنای ناتوانی در درک هر دو است.

م_۲۱_۲_۱۱

T-21.II.11

^۱به همان اندازه که لازم است که تشخیص دهی دنیایی را که می‌بینی ساخته‌ای، همانقدر نیز لازم است که تشخیص دهی که تو خودت را نیافریده‌ای.^۲آن‌ها اشتباهی یکسان هستند.^۳هیچ چیزی که توسط آفریدگارت آفریده نشده باشد هیچ تأثیری بر تو ندارد.^۴و اگر فکر می‌کنی آنچه ساخته‌ای می‌تواند به تو بگوید چه چیزی را ببینی و احساس کنی، و به توانایی آن برای انجام این کار اعتماد کنی، آفریدگارت را انکار می‌کنی و باور داری که تو خودت را ساخته‌ای.^۵زیرا اگر فکر می‌کنی دنیایی که ساخته‌ای قدرت دارد از تو آنچه می‌خواهد بسازد، فرزند را با پدر؛ معلول را با سرچشمه اشتباه می‌گیری.

م_۲۱_۲_۱۲

T-21.II.12

^۱آفریده های پسر مانند خلقت پدرش است.^۲با این حال، پسر در ایجاد آنها خود را فریب نمی دهد که از منبع خود مستقل است.^۳اتحاد او با آن منشأ خلقت اوست.^۴جدا از این او قدرتی برای خلق کردن ندارد و آنچه می سازد بی معنی است.^۵هیچ چیز را در آفرینش تغییر نمی دهد، کاملاً به جنون سازنده اش بستگی دارد و نمی تواند برای توجیه جنون باشد.^۶برادرت فکر می کند دنیا را با تو ساخته است.^۷بنابراین او خلقت را انکار می کند.^۸با تو، او فکر می کند دنیایی که ساخته، او را ساخته است.^۹بنابراین او انکار می کند که او آن را ساخته است.

م_۲۱_۲_۱۳

T-21.II.13

^۱اما حقیقت این است که شما و برادرتان هر دو توسط پدری مهربان آفریده شده اید که شما را با هم و به عنوان یکی آفریده است.^۲ببینید چه چیزی خلاف آن را "ثابت می کند" و شما تمام واقعیت خود را انکار می کنید.^۳امّا عطا کن که هر آنچه به نظر می رسد بین تو و برادرت قرار دارد و شما را از یکدیگر و از پدرتان جدا می کند، در نهان ساخته اید و لحظه رهایی به شما رسیده است.^۴همه اثرات آن از بین رفته است، زیرا منبع آن کشف شده است.^۵استقلال ظاهری آن از منبع آن است که شما را اسیر نگه می دارد.^۶این همان اشتباهی است که فکر می کنید از منبعی که توسط آن خلق شده اید مستقل هستید و هرگز آن را ترک نکرده اید.