دورهمتنفصل ۲۳ - جنگ بر علیه خودت 

م_۲۳_۲_۱

T-23.II.1

^۱"قوانین" هرج و مرج را می توان آشکار کرد، هرچند هرگز فهمید.^۲قوانین هرج و مرج به سختی معنادارند و بنابراین خارج از حوزه عقل هستند.^۳با این حال به نظر می رسد که آنها مانعی برای عقل و حقیقت هستند.^۴پس بیایید با آرامش به آنها نگاه کنیم تا فراتر از آنها بنگریم و بفهمیم آنها چه هستند، نه آنچه را که آنها حفظ می کنند.^۵ضروری است که بفهمیم آنها برای چه هستند، زیرا هدف آنها بی معنی کردن، و حمله به حقیقت است.^۶در اینجا قوانینی هستند که بر جهانی که شما ساخته اید حکومت می کنند.^۷و با این حال، آنها بر هیچ چیز حکومت نمی کنند، و لازم نیست شکسته شوند. فقط نگاه کرد و فراتر رفت.

م_۲۳_۲_۲

T-23.II.2

^۱اولین قانون آشوب این است که حقیقت برای همه متفاوت است.^۲مانند همهٔ این اصول، این یکی معتقد است که هر یک جدا است و مجموعه‌ای از افکار متفاوت دارد که او را از دیگران جدا می‌کند.^۳این اصل از این باور سرچشمه می‌گیرد که سلسله مراتبی از اوهام وجود دارد؛ برخی از آن‌ها ارزشمندتر و در نتیجه حقیقی هستند.^۴هر یک این را برای خود تثبیت می‌کند، و با حمله به آنچه برای دیگری ارزشمند است، آن را حقیقی می‌سازد.^۵و این توجیه می‌شود زیرا ارزش‌ها تفاوت دارند، و کسانی که آن‌ها را نگه می‌دارند، متفاوت به نظر می‌رسند، و بنابراین دشمن هستند.

م_۲۳_۲_۳

T-23.II.3

^۱فکر کنید که چگونه این به نظر می رسد که چگونه با اصل اول معجزه تداخل دارد.^۲زیرا این درجاتی از حقیقت را در میان توهمات ایجاد می کند و به نظر می رسد که غلبه بر برخی از آنها دشوارتر از برخی دیگر است.^۳اگر متوجه می شد که همه آنها یکسان هستند و به یک اندازه نادرست هستند، درک این که معجزات در مورد همه آنها صدق می کند آسان بود.^۴اشتباهات از هر نوع که باشند قابل تصحیح هستند زیرا نادرست هستند.^۵وقتی به جای یکدیگر به حقیقت می رسند، فقط ناپدید می شوند.^۶هیچ بخشی از هیچ چیز نمی تواند به اندازه دیگری در برابر حقیقت مقاوم باشد.

م_۲۳_۲_۴

T-23.II.4

^۱قانون دوم هرج و مرج، که در واقع برای هر پرستنده گناه عزیز است، این است که هر کس باید گناه کند، بنابراین مستحق حمله و مرگ است.^۲این اصل که ارتباط نزدیکی با اصل اول دارد، این است که خطاها مستلزم مجازات هستند و نه اصلاح.^۳زیرا هلاکت خطاکار، او را فراتر از اصلاح و فراتر از بخشش قرار می دهد.^۴بنابراین، آنچه او انجام داده است، به عنوان یک حکم غیرقابل برگشت برای خود تعبیر می شود، که خدا خود قادر به غلبه بر آن نیست.^۵گناه قابل بخشش نیست، زیرا معتقد است که پسر خدا می تواند اشتباهاتی مرتکب شود که نابودی او اجتناب ناپذیر است.

م_۲۳_۲_۵

T-23.II.5

^۱فکر کنید که به نظر می رسد این به رابطه بین پدر و پسر چه می کند.^۲اکنون به نظر می رسد که آنها دیگر هرگز نمی توانند یکی باشند.^۳زیرا یکی باید همیشه محکوم شود و دیگری.^۴اکنون آنها متفاوت و دشمن هستند.^۵و رابطه آنها با مخالفت است، درست همانطور که جنبه های جداگانه پسر فقط برای تضاد با هم روبرو می شوند، اما برای پیوستن به یکدیگر نیستند.^۶یکی ضعیف می شود، دیگری با شکستش قوی می شود.^۷و ترس از خدا و یکدیگر اکنون معقول به نظر می رسد، که با آنچه پسر خدا هم با خود و هم با خالقش کرده است، واقعی می شود.

م_۲۳_۲_۶

T-23.II.6

^۱استکباری که قوانین هرج و مرج بر آن استوار است نمی تواند آشکارتر از آنچه در اینجا ظاهر می شود باشد.^۲در اینجا یک اصل وجود دارد که مشخص می کند خالق واقعیت چیست. به چه چیزی باید بیندیشد و چه چیزی را باور کند; و چگونه او باید با ایمان به آن پاسخ دهد.^۳حتی لازم نمی بیند که از او در مورد حقیقت آنچه برای اعتقاد او ثابت شده است، سؤال شود.^۴پسرش می‌تواند این را به او بگوید، و او فقط این انتخاب را دارد که حرفش را قبول کند یا اشتباه کند.^۵این به طور مستقیم به سومین باور مضحک منتهی می شود که به نظر می رسد هرج و مرج را ابدی می کند.^۶زیرا اگر خدا را نمی توان اشتباه کرد، باید باور پسرش را به آنچه هست بپذیرد و به خاطر آن از او متنفر باشد.

م_۲۳_۲_۷

T-23.II.7

^۱ببینید چگونه ترس از خدا با این اصل سوم تقویت می شود.^۲اکنون غیرممکن است که در بدبختی به او کمک کنید.^۳در حال حاضر او تبدیل به "دشمن" شده است که باعث آن شده است، که توسل به او بی فایده است.^۴رستگاری نیز نمی‌تواند در درون پسر نهفته باشد، که به نظر می‌رسد هر جنبه‌ای با او در جنگ است و در حمله‌اش موجه است.^۵و اکنون درگیری اجتناب ناپذیر است، فراتر از کمک خدا.^۶در حال حاضر نجات باید غیرممکن باقی بماند، زیرا ناجی دشمن شده است.

م_۲۳_۲_۸

T-23.II.8

^۱نه رهایی می توان داشت و نه فراری.^۲بنابراین کفاره تبدیل به یک افسانه می شود، و انتقام، نه بخشش، اراده خداوند است.^۳از جایی که همه اینها شروع می شود، هیچ کمکی وجود ندارد که بتواند موفق شود.^۴تنها ویرانی می تواند نتیجه آن باشد.^۵و به نظر می رسد که خود خدا با آن طرف می شود تا بر پسرش غلبه کند.^۶فکر نکنید که نفس شما را قادر می سازد از آنچه می خواهد فرار کنید.^۷این کارکرد این دوره است که برای آنچه که نفس گرامی می دارد ارزشی قائل نیست.

م_۲۳_۲_۹

T-23.II.9

^۱نفس فقط به آنچه نیاز دارد ارزش دارد.^۲این منجر به قانون چهارم هرج و مرج می شود که اگر بقیه پذیرفته شوند، باید درست باشد.^۳این قانون ظاهری همان اعتقادی است که شما به آنچه که گرفته اید، دارید.^۴با این کار، ضرر دیگری به سود شما تبدیل می‌شود، و بنابراین نمی‌دانید که شما هرگز نمی‌توانید جز از خودتان آن را از دست بدهید.^۵با این حال همه قوانین دیگر باید به این منجر شوند.^۶زیرا دشمنان با میل و رغبت به یکدیگر نمی دهند، و نمی خواهند چیزهایی را که برایشان ارزش دارد به اشتراک بگذارند.^۷و آنچه را که دشمنانت از تو نگه می دارند باید ارزش داشته باشد، زیرا آنها آن را از دید تو پنهان می دارند.

م_۲۳_۲_۱۰

T-23.II.10

^۱همه مکانیسم های جنون در اینجا ظاهر می شوند: "دشمن" با پنهان نگه داشتن میراث ارزشمندی که باید از آن شما باشد، قوی شده است. موضع موجه شما و حمله به آنچه دریغ شده است. و ضرر اجتناب ناپذیری که دشمن برای نجات خود باید متحمل شود.^۲بنابراین، مجرمان به "بی گناهی" خود اعتراض می کنند.^۳اگر رفتار ناجوانمردانه دشمن مجبور به این حمله ناپاک نمی شدند، فقط با مهربانی پاسخ می دادند.^۴اما در یک دنیای وحشی، نوع نمی تواند زنده بماند، بنابراین باید آنها را گرفت یا از آنها گرفت.

م_۲۳_۲_۱۱

T-23.II.11

^۱و اکنون یک سوال مبهم بی پاسخ وجود دارد که هنوز "توضیح داده نشده است".^۲این چیز گرانبها، این مروارید گرانبها، این گنج پنهان پنهان چیست که در خشم عادلانه از دست این خیانتکارترین و حیله گرترین دشمن گرفته شود؟^۳باید آن چیزی باشد که می خواهید اما هرگز پیدا نکرده اید.^۴و حالا دلیل پیدا نکردن آن را "درک" می کنید.^۵زیرا این دشمن آن را از شما گرفته و در جایی پنهان کرده است که فکر نمی کنید نگاه کنید.^۶او آن را در بدن خود پنهان کرد، و آن را پوششی برای گناه خود، و مخفیگاه آنچه متعلق به شماست.^۷اکنون باید بدن او از بین برود و قربانی شود تا آنچه متعلق به شماست داشته باشید.^۸خیانت او مرگ او را می طلبد تا زنده بمانی.^۹و شما فقط برای دفاع از خود حمله می کنید.

م_۲۳_۲_۱۲

T-23.II.12

^۱اما آن چه می خواهید که به مرگ او نیاز دارد؟^۲آیا می توانید مطمئن باشید که حمله قاتل شما موجه است مگر اینکه بدانید برای چیست؟^۳و در اینجا یک اصل نهایی از هرج و مرج به "نجات" می رسد.^۴معتقد است که جایگزینی برای عشق وجود دارد.^۵این جادوی است که همه دردهای شما را درمان می کند. عامل گمشده در جنون شما که آن را "عاقل" می کند.^۶این دلیلی است که شما باید حمله کنید.^۷در اینجا چیزی است که انتقام شما را توجیه می کند.^۸بنگر، هدیه پنهانی ایگو، که از بدن برادرت جدا شده، در آنجا با کینه و نفرت نسبت به کسی که هدیه به او تعلق دارد، پنهان شده است.^۹او شما را از عنصر مخفی که به زندگی شما معنا می بخشد محروم می کند.^۱۰جانشین عشق که از دشمنی تو با برادرت به وجود می آید، باید رستگاری باشد.^۱۱هیچ جایگزینی ندارد و تنها یکی وجود دارد.^۱۲و تمام روابط شما فقط هدفش این است که آن را به دست بگیرید و آن را از آن خود کنید.

م_۲۳_۲_۱۳

T-23.II.13

^۱هرگز دارایی شما کامل نمی شود.^۲و هرگز برادرت به خاطر آنچه دزدیده ای از حمله به تو دست برنمی دارد.^۳همچنین خداوند انتقام خود را از هر دو پایان نخواهد داد، زیرا در جنون خود باید این جانشین عشق را داشته باشد و هر دوی شما را بکشد.^۴شما که معتقدید با عاقلانه راه می روید و پاهایتان را روی زمین محکم می گذرانید، و در جهانی که در آن معنا می توان یافت، این را در نظر بگیرید: اینها قوانینی هستند که به نظر می رسد «عقل» شما بر آن ها تکیه دارد.^۵اینها اصولی هستند که باعث می شوند زمین زیر پای شما محکم به نظر برسد.^۶و اینجاست که شما به دنبال معنا می گردید.^۷اینها قوانینی هستند که برای نجات خود وضع کردید.^۸آنها جایگزینی برای بهشت را که شما ترجیح می دهید در جای خود نگه می دارند.^۹هدف آنها این است; آنها برای این ساخته شده اند.^۱۰هیچ فایده ای ندارد که بپرسیم منظورشان چیست.^۱۱که آشکار است.^۱۲وسیله جنون باید مجنون باشد.^۱۳آیا مطمئن هستید که هدفتان دیوانگی است؟

م_۲۳_۲_۱۴

T-23.II.14

^۱نه کسی دیوانگی می خواهد و نه کسی به دیوانگی خود می چسبد اگر ببیند که همین است.^۲چیزی که از جنون محافظت می کند، این باور است که حقیقت دارد.^۳این کارکرد دیوانگی است که جای حقیقت را بگیرد.^۴باید آن را حقیقتی دانست تا بتوان آن را باور کرد.^۵و اگر حقیقت است، باید مخالف آن، که قبلاً حقیقت بود، اکنون دیوانگی باشد.^۶چنین واژگونی، کاملاً برگردانده شده، با عقل دیوانگی، توهمات واقعی، حمله به مهربانی، نفرت عشق، و قتل، هدفی است که قوانین هرج و مرج در خدمت آن هستند.^۷اینها ابزارهایی هستند که به نظر می رسد قوانین خدا برعکس می شوند.^۸در اینجا قوانین گناه به نظر می رسد که عشق را اسیر می کند و گناه را آزاد می کند.

م_۲۳_۲_۱۵

T-23.II.15

^۱به نظر نمی رسد که اینها اهداف هرج و مرج باشند، زیرا با وارونگی بزرگ به نظر می رسد که آنها قوانین نظم هستند.^۲چطور ممکن است اینطور نباشد؟^۳هرج و مرج بی قانونی است و هیچ قانونی ندارد.^۴برای باور، قوانین ظاهری آن باید واقعی تلقی شوند.^۵هدف آنها از جنون را باید سلامت عقل دانست.^۶و ترس، با لب‌های خاکستر و چشم‌های بی‌بینا، نابینا و وحشتناک، به تخت عشق، فاتح در حال مرگش، جانشین آن، نجات‌دهنده از رستگاری بالا می‌رود.^۷چقدر قوانین ترس مرگ را زیبا جلوه می دهند.^۸از قهرمان بر تخت عشق که پسر خدا را از ترس و مرگ نجات داد سپاسگزاری کنید!

م_۲۳_۲_۱۶

T-23.II.16

^۱و با این حال، چگونه می توان چنین قوانینی را باور کرد؟^۲دستگاه عجیبی وجود دارد که آن را ممکن می کند.^۳ناآشنا نیست. قبلاً بارها دیده ایم که چگونه به نظر می رسد.^۴در حقیقت کار نمی کند، اما در رویاها، جایی که فقط سایه ها نقش اصلی را ایفا می کنند، قوی ترین به نظر می رسد.^۵هیچ قانون هرج و مرج نمی تواند باور را مجبور کند مگر برای تأکید بر شکل و بی توجهی به محتوا.^۶هیچ کس که فکر می کند یکی از این قوانین درست است نمی بیند که چه می گوید.^۷به نظر می رسد برخی از اشکال آن معنا دارند و بس.

م_۲۳_۲_۱۷

T-23.II.17

^۱چگونه ممکن است برخی از انواع قتل به معنای مرگ نباشد؟^۲آیا حمله به هر شکلی می تواند عشق باشد؟^۳چه شکلی از نکوهش نعمت است؟^۴چه کسی نجات دهنده خود را ناتوان می کند و نجات می یابد؟^۵اجازه ندهید شکل حمله به او شما را فریب دهد.^۶شما نمی توانید به دنبال آسیب رساندن به او باشید و نجات پیدا کنید.^۷چه کسی می تواند با روی آوردن به خود از حمله ایمن شود؟^۸چگونه می تواند مهم باشد که این جنون چه شکلی به خود می گیرد؟^۹این قضاوتی است که خود را شکست می دهد و آنچه را که می گوید می خواهد نجات دهد محکوم می کند.^۱۰وقتی دیوانگی شکلی به خود می گیرد که فکر می کنید دوست داشتنی است، فریب نخورید.^۱۱آنچه قصد نابودی تو را دارد دوست تو نیست.

م_۲۳_۲_۱۸

T-23.II.18

^۱شما معتقدید، و فکر می کنید درست است، که این قوانین بی معنی را باور نمی کنید، و به آنها عمل نمی کنید.^۲و وقتی به آنچه می گویند نگاه می کنید، نمی توانید آنها را باور کنید.^۳برادر، شما آنها را باور دارید.^۴زیرا چگونه می توانید شکل آنها را با محتوایی مانند این درک کنید؟^۵آیا هر شکلی از این قابل تحمل است؟^۶با این حال شما آنها را به شکلی که می گیرند باور می کنید و محتوا را تشخیص نمی دهید.^۷هرگز تغییر نمی کند.^۸آیا می توانید لب های گلگون را روی اسکلت نقاشی کنید، آن را به زیبایی بپوشانید، نوازش کنید و نوازش کنید، و آن را زنده کنید؟^۹و آیا می توانید به این توهم راضی باشید که در حال زندگی هستید؟

م_۲۳_۲_۱۹

T-23.II.19

^۱هیچ زندگی بیرون از بهشت وجود ندارد.^۲جایی که خداوند زندگی را آفرید، زندگی باید آنجا باشد.^۳در هر حالتی جدا از بهشت زندگی یک وهم است.^۴در بهترین حالت مانند زندگی به نظر می‌رسد؛ در بدترین حالت، مانند مرگ.^۵با این حال هر دو قضاوتی هستند در مورد آنچه که زندگی نیست، برابر در نادرستی و بی‌معنا بودنشان.^۶زندگی در جایی جز بهشت غیرممکن است، و آنچه در بهشت نیست در هیچ کجا نیست.^۷بیرون از بهشت، تنها تضادِ وهم می‌ایستد؛ بی‌معنا، غیرممکن و فراتر از همه خرد، و در عین حال به عنوان یک مانع ابدی در راه به سوی بهشت ادراک می‌شود.^۸اوهام چیزی جز اَشکال نیستند.^۹محتوای آن‌ها هرگز حقیقی نیست.

م_۲۳_۲_۲۰

T-23.II.20

^۱قوانین هرج و مرج بر همه توهمات حاکم است.^۲اشکال آنها در تضاد است، و به نظر می رسد که ارزش دادن به برخی بالاتر از دیگران کاملاً ممکن به نظر برسد.^۳با این حال، هر یک به همان اندازه بر این باور است که قوانین آشوب، قوانین نظم هستند.^۴هر یک از این قوانین به طور کامل حمایت می کنند و گواهی خاصی را ارائه می دهند که این قوانین درست هستند.^۵اشکال به ظاهر ملایم‌تر حمله در شاهد بودن یا نتایجشان کمتر مطمئن نیستند.^۶مسلماً توهمات به خاطر باورهایی که بر آن دلالت دارند ترس ایجاد می کنند، نه به خاطر شکل آنها.^۷و فقدان ایمان به عشق، به هر شکلی که باشد، نشان دهنده هرج و مرج به عنوان واقعیت است.

م_۲۳_۲_۲۱

T-23.II.21

^۱از اعتقاد به گناه، ایمان به هرج و مرج باید به دنبال داشته باشد.^۲به این دلیل است که نتیجه‌گیری منطقی به نظر می‌رسد. گامی معتبر در تفکر منظم^۳مراحل رسیدن به هرج و مرج از نقطه شروع خود به طور منظم دنبال می شود.^۴هر کدام شکل متفاوتی در پیشرفت وارونگی حقیقت هستند که همچنان عمیق‌تر به وحشت و دوری از حقیقت منجر می‌شوند.^۵فکر نکنید یک قدم کوچکتر از قدم دیگر است و نه بازگشت از یک قدم آسانتر است.^۶تمام هبوط از بهشت در هر یک نهفته است.^۷و از جایی که تفکر شما شروع می شود، باید آنجا پایان یابد.

م_۲۳_۲_۲۲

T-23.II.22

^۱برادر، در نزول به جهنم یک گام هم برندار.^۲زیرا با برداشتن یک گام، تشخیص نخواهی داد که دیگر گام‌ها برای چه هستند.^۳و آن‌ها به دنبالش خواهند آمد.^۴حمله در هر شکلی پای تو را بر روی پلکانی پیچ در پیچ که از بهشت دور می‌شود قرار داده است.^۵با این حال هر لحظه امکان باطل کردن همه این‌ها وجود دارد.^۶چگونه می‌توانی دریابی که پله‌های بسوی بهشت را انتخاب کردی یا راه بسوی جهنم را؟^۷بسیار ساده است.^۸چه احساسی داری؟^۹آیا صلح در آگاهی تو است؟^۱۰آیا مطمئن هستی که به کدام راه می‌روی؟^۱۱و مطمئن هستی که می‌توان به هدف بهشت رسید؟^۱۲اگر نه، تو تنها گام برمی‌داری.^۱۳پس، از دوست خود بخواه، که با تو همراه شود، و به تو اطمینان دهد که به کجا می‌روی.