ناممکن است که بتوان دو دنیا را دید.
د_۱۳۰_۱
W-130.1
۱ادراک، یکپارچه است.۲چیزی که تو می‌بینی تفکرت را بازتاب می‌دهد.۳و تفکر تو، فقط انتخاب تو را از آنچه که می‌خواهی ببینی، بازتاب می‌دهد.۴ارزش‌های تو این را تعیین می‌کنند زیرا آنچه که ارزشمند می‌دانی، ناگزیر هستی دیدنِ آن را بخواهی، با این باور که آنچه می‌بینی واقعاً وجود دارد.۵هیچ‌کس نمی‌تواند دنیایی را ببیند که ذهنش برای آن ارزش قائل نشده است.۶و هر کسی قطعاً به چیزی نظر می‌کند که باور دارد خواهانِ آن است.
د_۱۳۰_۲
W-130.2
۱اما چه کسی می‌تواند واقعاً همزمان نفرت و عشق بورزد؟۲چه کسی می‌تواند به چیزی میل داشته باشد که نمی‌خواهد واقعیت داشته باشد؟۳و چه کسی می‌تواند انتخاب کند دنیایی را ببیند که از آن می‌ترسد؟۴ترس ناگزیر است که کور کند، زیرا این اسلحهٔ ترس است: آنچه که از دیدنش می‌ترسی، نمی‌توانی ببینی.۵اینچنین عشق و ادراک دست در دستِ هم می‌روند، اما ترس آنچه را که وجود دارد، در تاریکی پنهان می‌کند.
د_۱۳۰_۳
W-130.3
۱پس آنگاه ترس چه چیزی را می‌تواند بر این دنیا فرافکند؟۲چه چیزی را می‌توان در تاریکی دید که واقعی باشد؟۳ترس، حقیقت را پسِ خود پنهان می‌کند، و آنچه باقی می‌ماند فقط تخیلات است.۴اما چه چیز می‌تواند در تخیلاتِ کورِ زادهٔ وحشت، واقعی باشد؟۵چه چیزی را که ممکن است بخواهی، به تو نشان می‌دهد؟۶چه چیزی را ممکن است آرزو کنی، در چنین رؤیایی حفظ گردد؟
د_۱۳۰_۴
W-130.4
۱ترس، همهٔ آنچه را که تو می‌پنداری که می‌بینی، ساخته است.۲همهٔ جدایی، همهٔ تمایزها، و این پرشمار تفاوت‌ها که تو باور داری این دنیا را می‌سازند.۳این‌ها وجود ندارند.۴دشمنِ عشق این‌ها را ساخته است.۵اما عشق نمی‌تواند هیچ دشمنی داشته باشد. پس این‌ها هیچ علت، هیچ موجودیت و هیچ معلولی ندارند.۶می‌توان به آن‌ها ارزش داد، اما غیرواقعی باقی می‌مانند.۷آن‌ها می‌توانند طلب شوند، اما نمی‌توانند یافت شوند.۸امروز ما آن‌ها را طلب نمی‌کنیم، و نیز این روز را برای طلب کردنِ آنچه که نمی‌توان یافت، تلف نمی‌کنیم.
د_۱۳۰_۵
W-130.5
۱ناممکن است بتوان دو دنیا را دید که هیچگونه تداخلی با هم ندارند.۲اگر یکی را بطلبی، دیگری ناپدید می‌گردد.۳فقط یکی می‌ماند.۴این دو دنیا، دامنه‌ای از انتخاب هستند که تصمیمِ تو نمی‌تواند به فراتر از آن برود.۵واقعی و غیرواقعی به تمامی اینجا هستند تا تو بین آن‌ها انتخاب کنی، و هیچ چیزی بیش از این وجود ندارد.
د_۱۳۰_۶
W-130.6
۱امروز تلاش نخواهیم کرد که سازشکار باشیم، در حالی که سازشکاری ممکن نیست.۲این دنیا که می‌بینی، گواهِ این است که تو پیشاپیش یک انتخاب تمام عیار بر ضد این اندیشه انجام داده‌ای.۳آنچه امروز می‌خواهیم بیاموزیم، بیش از این درس است که تو نمی‌توانی دو دنیا را ببینی.۴این را نیز فرا می‌گیریم که دنیایی که تو می‌بینی، از آن نقطه نظری که تو مشاهده‌اش می‌کنی کاملاً یکپارچه است.۵تمامیِ آن یک قطعه است زیرا از یک احساس سرچشمه می‌گیرد، و سرچشمهٔ خود را در همهٔ چیزهایی که تو می‌بینی بازتاب می‌دهد.
د_۱۳۰_۷
W-130.7
۱ما امروز در شش نوبت، با سپاس و قدردانی، شادمانه پنج دقیقه را برای این اندیشه صرف می‌کنیم که به همهٔ سازشکاری‌ها و تردیدها پایان می‌دهد، و فراتر از همه‌ی آن‌ها یکجا می‌رویم.۲ما هزار تمایزِ بی‌معنا انجام نخواهیم داد، و نیز تلاش نخواهیم کرد که بخشِ کوچکی از غیرواقعی را با خود بیاوریم، همچنان که ذهن خود را فقط برای یافتنِ آنچه که حقیقی است وقف می‌کنیم.
د_۱۳۰_۸
W-130.8
۱جستجو برای آن دنیای دیگر را با تقاضای قدرتی فراتر از قدرتِ خود آغاز کن، و تشخیص دادنِ این که تو طالبِ چه هستی.۲تو اوهام را نمی‌خواهی.۳و تو به این تمرین‌های پنج دقیقه‌ای می‌آیی در حالی که دستان خود را از همه‌ی گنجینه‌های ناچیزِ این دنیا خالی می‌کنی.۴صبر کن تا خداوند یاری‌ات کند، در حالی که می‌گویی:
۵ناممکن است که بتوان دو دنیا را دید.
۶باشد تا من قدرتی را بپذیرم که خداوند به من عطا می‌کند و هیچ ارزشی را در این دنیا نبینم، تا بتوانم آزادی و رستگاریِ خودم را بیابم.
د_۱۳۰_۹
W-130.9
۱خداوند حضور خواهد داشت.۲زیرا تو آن قدرتِ شکست‌ناپذیر عظیم را فراخوانده‌ای که این گام غول‌آسا را با قدردانی همراه با تو بر خواهد داشت.۳تو قطعاً سپاسِ او را از خودت که به صورتِ ادراکی قابل لمس و به صورتِ حقیقت ابراز می‌شود، دریافت خواهی کرد.۴تو به آنچه مشاهده خواهی کرد تردید نخواهی داشت، زیرا اگرچه ادراک است، از آن نوع مشاهده نیست که تا حال فقط با چشمانِ خود دیده‌ای.۵و تو خواهی دانست که با انجامِ این انتخاب، قدرتِ خداوند از تو حمایت می‌کند.
د_۱۳۰_۱۰
W-130.10
۱امروز به سادگی از وسوسه‌هایی که پیش می‌آید دوری کن، صرفاً با به یاد آوردن حدودِ انتخابت.۲غیرواقعی یا واقعی، غیرحقیقی یا حقیقی آن چیزی است که تو می‌بینی و فقط همین را می‌بینی.۳ادراک با انتخابِ تو یکپارچه است، و یا دوزخ یا بهشت، یکی نصیب تو می‌شود.
د_۱۳۰_۱۱
W-130.11
۱کافی است بخش کوچکی از جهنم را واقعی بدانی، و در این صورت چشمانت را لعنت و دیدنت را نفرین می‌کنی، و آنچه مشاهده خواهی کرد در حقیقت جهنم خواهد بود.۲اما رهاییِ بهشت همچنان در دامنهٔ انتخابِ تو باقی می‌ماند، تا جایگزینِ همهٔ آن چیزی بشود که دوزخ می‌خواهد به تو نشان بدهد.۳همهٔ آنچه که نیاز داری به هر بخش از دوزخ بگویی، هر شکلی که به خود بگیرد، به سادگی این است:
۴ناممکن است که بتوان دو دنیا را دید.
۵من آزادی و رستگاریِ خودم را می‌طلبم، و این بخشی از آنچه که من می‌خواهم نیست.
