آنچه که من می‌بینم شکلی از انتقام است.
د_۲۲_۱
W-22.1
۱ایدهٔ امروز با دقت شیوه‌ای را وصف می‌کند که هر کس افکار حمله را در ذهن نگه می‌دارد قطعاً دنیا را این‌گونه می‌بیند.۲با فرافکندن خشم خود بر دنیا، انتقام را می‌بیند که در‌آستانهٔ حمله‌ور شدن به او است.۳پس حملهٔ خودش به عنوان دفاع از خود ادراک می‌شود.۴این به یک چرخه شرورانه فزاینده تبدیل می‌شود تا زمانی که او اراده کند چگونگی نگاهش را تغییر دهد.۵در غیر این صورت، افکار حمله و ضدحمله ذهن او و مردمان تمام دنیایش را به خود مشغول خواهد کرد.۶آن‌وقت کدام آرامش ذهن برای او ممکن است؟
د_۲۲_۲
W-22.2
۱از این تخیلات وحشیانه است که تو می‌خواهی فرار کنی.۲آیا این خبر خوشحال کننده نیست که بشنوی این واقعی نیست؟۳آیا این کشف شادمانه نیست که دریابی تو می‌توانی فرار کنی؟۴آنچه که می خواهی ویران کنی، خودت ساختی؛ تمام چیزهایی که از آن‌ها نفرت داری، و می‌خواهی به آن‌ها حمله کنی و آن‌ها را بکشی.۵همه‌ی چیزی که از آن می‌ترسی، وجود ندارد.
د_۲۲_۳
W-22.3
۱امروز به دنیای پیرامون خود حداقل پنج بار و هربار حداقل به مدت یک دقیقه نگاه کن.۲همینطور که چشمانت به آرامی از یک شیء به شیء دیگر، از بدنی به بدن دیگرگذر می‌کنند به خودت بگو:
۳من فقط زودگذر را می‌بینم.
۴من هیچ چیزی را نمی‌بینم که ماندگار خواهد بود.
۵چیزی که من می‌بینم واقعی نیست.
۶چیزی که من می‌بینم شکلی از انتقام است.
۷در پایان هر برنامه تمرین از خودت بپرس:
۸آیا این دنیایی است که من واقعاً می‌خواهم ببینم؟
۹پاسخ مطمئناً واضح است.
