درس ۷۲ | دوره‌ای در معجزات

نگه داشتن گلایه‌ها حمله‌ای به نقشهٔ خداوند برای رستگاری است.

د_۷۲_۱

W-72.1

^۱اگرچه ما تشخیص داده‌ایم که نقشهٔ نفس برای رستگاری متضاد با نقشهٔ خداوند است، اما هنوز تأکید نکرده‌ایم که این نقشه حمله‌ای فعال برعلیه نقشه‌ی او، و تلاشی عمدی برای تخریب آن است.^۲در این حمله، به خداوند صفاتی نسبت داده می‌شود که واقعاً با نفس همراه هستند، در حالی که به نظر می‌رسد نفس صفات خداوند را به خود می‌گیرد.

د_۷۲_۲

W-72.2

^۱آرزوی بنیادین نفس این است که جایگزین خداوند شود.^۲در واقع، نفس تجسد جسمی همین آرزو است.^۳زیرا در این آرزو به نظر می‌رسد که ذهن با یک بدن احاطه شده، ذهن جدا و تنها نگه داشته می‌شود، و از دسترسی به ذهن‌های دیگر ناتوان است، مگر از طریق بدن که برای زندانی کردن آن ساخته شده.^۴محدودیت ارتباط نمی‌تواند بهترین وسیله برای گسترش دادن ارتباط باشد.^۵اما نفس می‌خواهد تو باور کنی که بهترین وسیله است.

د_۷۲_۳

W-72.3

^۱اگرچه تلاش برای حفظ محدودیت‌هایی که یک بدن اِعمال می‌کند در اینجا آشکار است، احتمالاً چندان آشکار نیست که چرا نگه داشتن گلایه‌ها حمله‌ای به نقشهٔ خداوند برای رستگاری است.^۲اما بیایید به انواع چیزهایی که تو مایل به نگه داشتن گلایه‌ها در مورد آن‌ها هستی توجه کنیم.^۳آیا آن‌ها همیشه با کاری که یک بدن انجام می‌دهد، همراه نیستند؟^۴کسی چیزی می‌گوید که تو دوست نداری.^۵او کاری می‌کند که تو ناراحت می‌شوی.^۶او افکار دشمنانه را در رفتارش «آشکار می‌کند».

د_۷۲_۴

W-72.4

^۱تو اینجا با آنچه آن شخص هست سروکار نداری.^۲برعکس، تو صرفاً با آنچه او در یک بدن انجام می‌دهد روبرو هستی.^۳تو صرفاً در کمک کردن به او در آزاد شدن از محدودیت‌های بدن شکست خورده‌ای.^۴تو با اشتباه گرفتن بدنش با او و قضاوت در مورد آن‌ها مانند یک وجود واحد، در حال تلاش فعال برای متصل کردن او به بدنش هستی.^۵اینجا است که به خداوند حمله می‌شود، زیرا اگر فرزند او فقط یک بدن است، او نیز باید یک بدن باشد.^۶یک آفریدگار کاملاً نامشابه با آفریده‌اش، قابل درک نیست.

د_۷۲_۵

W-72.5

^۱اگر خداوند یک بدن است، نقشه‌ی او برای رستگاری چه باید باشد؟^۲این نقشه چه می‌تواند باشد جز مرگ؟^۳اگر تلاش کند خودش را به عنوان خالق زندگی معرفی کند و نه مرگ، حتماً دروغگو و فریبکار است، پر از وعده‌های غلط و ارائه دهنده‌ی اوهام به جای حقیقت.^۴واقعیت ظاهری بدن، این منظره از خداوند را کاملاً باورپذیر می‌کند.^۵در واقع، اگر این بدن واقعی بود، گریختن از این استنتاج به راستی دشوار می‌شد.^۶و هر گلایه‌ای که تو نگه می‌داری، اصرار دارد که این بدن واقعی است.^۷هر گلایه‌ای کاملاً نادیده می‌گیرد که برادر تو چیست.^۸این باورِ تو را تقویت می‌کند که او یک بدن است، و به همین دلیل او را محکوم می‌کند.^۹و هر گلایه‌ای تصدیق می‌کند که رستگاری او حتماً مرگ است، با فرافکندن حمله‌ی خود بر خداوند، و مسئول دانستن او برای مرگ.

د_۷۲_۶

W-72.6

^۱به این میدان با دقت ساخته شده، که در آن ددان خشمگین در جستجوی طعمه هستند و شفقت نمی‌تواند به آن راه یابد، نفس وارد می‌شود تا تو را نجات دهد:^۲خداوند تو را یک بدن ساخت.^۳بسیار خوب.^۴بیایید این را بپذیریم و خوشحال باشیم.^۵به عنوان یک بدن، به خودت اجازه نده که از آنچه این بدن عرضه می‌کند محروم شوی.^۶آن چیز کوچکی را به دست بیاور که می‌توانی بگیری.^۷خداوند هیچ چیز به تو نداد.^۸این بدن تنها نجات دهندهٔ تو است.^۹این یعنی مرگ خداوند و رستگاری تو.

د_۷۲_۷

W-72.7

^۱این باور جهانیِ دنیایی است که تو می‌بینی.^۲برخی از بدن متنفر هستند، و سعی می‌کنند آن را آزار دهند و تحقیر کنند.^۳برخی دیگر عاشق بدن هستند، و تلاش می‌کنند آن را تکریم و ستایش کنند.^۴اما مادامی که بدن در مرکزِ مفهوم تو از خویشتن قرار دارد، تو در حال حمله کردن به نقشهٔ خداوند برای رستگاری و نگه داشتن گلایه‌های خود برعلیه او و آفرینش او هستی، تا بتوانی آوای حقیقت را نشنوی و مانند یک دوست از آن استقبال نکنی.^۵نجات دهنده‌ای که انتخاب کرده‌ای جای خداوند را می‌گیرد.^۶این نجات دهنده دوست تو می‌شود، و خداوند را دشمن می‌پنداری.

د_۷۲_۸

W-72.8

^۱امروز ما تلاش می‌کنیم حمله‌های بی‌معنی به رستگاری را متوقف کنیم.^۲سعی خواهیم کرد که در عوض، از رستگاری استقبال کنیم.^۳ادراک وارونه‌ی تو برای صلح ذهنت تخریب کننده بوده است.^۴تو خودت را در یک بدن دیده‌ای و حقیقت را بیرون از خود، و بواسطه محدودیت‌های این بدن دور از آگاهی خود تصور کرده‌ای.^۵حال ما تلاش می‌کنیم تا این را متفاوت ببینیم.

د_۷۲_۹

W-72.9

^۱نور حقیقت در درون ما است، آنجا که توسط خداوند نهاده شده.^۲این بدن است که از ما بیرون است، و نگرانی ما نیست.^۳بدون بدن بودن یعنی این که در حالت طبیعی خودمان هستیم.^۴اگر نور حقیقت را در درونمان بشناسیم، یعنی خود را همانگونه که هستیم شناخته‌ایم.^۵اگر خویشتن خود را از این بدن جدا ببینیم، حمله به نقشهٔ خداوند برای رستگاری پایان می‌یابد، و نقشهٔ خداوند به جای حمله به آن، پذیرفته می‌شود.^۶و هرجا که نقشه‌ی او پذیرفته شود، پیشاپیش به نتیجه رسیده است.

د_۷۲_۱۰

W-72.10

^۱امروز هدف تمرینات طولانی‌تر ما، آگاه شدن به این است که نقشهٔ خداوند برای رستگاری پیشاپیش در ما به نتیجه رسیده است.^۲برای دستیابی به این هدف، ما باید پذیرش را جایگزین حمله کنیم.^۳تا زمانی که به نقشهٔ خداوند حمله می‌کنیم، نمی‌توانیم بفهمیم که آن نقشه برای ما چیست.^۴در این صورت به چیزی حمله می‌کنیم که آن را نمی‌شناسیم.^۵حال در تلاش هستیم تا قضاوت را کنار بگذاریم، و بپرسیم که نقشهٔ خداوند برای ما چیست:

^۶رستگاری چیست، پدر؟

^۷من نمی‌دانم.

^۸به من بگو، تا بتوانم بفهمم.

^۹سپس در سکوت برای پاسخ او صبر خواهیم کرد.^۱۰ما به نقشهٔ خداوند برای رستگاری حمله کرده‌ایم، بدون آن که منتظر باشیم تا بشنویم این نقشه چیست.^۱۱ما گلایه‌های خود را چنان بلند فریاد زده‌ایم تا نتوانیم به آوای او گوش فرادهیم.^۱۲ما از گلایه‌های خود برای بستن چشمان و گوش‌هایمان استفاده کرده‌ایم.

د_۷۲_۱۱

W-72.11

^۱حال می‌خواهیم ببینیم و بشنویم و بیاموزیم.^۲«رستگاری چیست، پدر؟»^۳بپرس و به تو پاسخ داده خواهد شد.^۴بجوی و خواهی یافت.^۵ما بیش از این از نفس نخواهیم پرسید که رستگاری چیست و آن را کجا می‌توان یافت.^۶ما این را از حقیقت می‌پرسیم.^۷پس مطمئن باش پاسخ حقیقی خواهد بود، به خاطر آنکه از او می‌پرسی.

د_۷۲_۱۲

W-72.12

^۱هر زمان احساس کردی که اعتمادت کاهش یافته و امیدت به توفیق کم فروغ شده یا محو می‌گردد، پرسش و درخواست خود را تکرار کن، و به یاد بیاور که در حال پرسش از آفریدگارِ بی‌کران بی‌کرانگی هستی، که تو را همانند خودش آفرید:

^۲رستگاری چیست، پدر؟

^۳من نمی‌دانم.

^۴به من بگو، تا بتوانم بفهمم.

^۵او پاسخ خواهد داد.^۶مصمم باش که بشنوی.

د_۷۲_۱۳

W-72.13

^۱امروز یک یا شاید دو تمرین کوتاه‌تر در هر ساعت کافی خواهد بود، زیرا این تمرینات مقداری طولانی‌تر از تمرینات کوتاه‌تر معمول هستند.^۲این تمرینات باید با این آغاز شوند:

^۳نگه داشتن گلایه‌ها حمله‌ای است به نقشهٔ خداوند برای رستگاری.

^۴بگذار به جای حمله، من این نقشه را بپذیرم.

^۵رستگاری چیست، پدر؟

^۶سپس حدود یک دقیقه در سکوت صبر کن، ترجیحاً با چشمان بسته، و برای پاسخ او گوش فرا بده.