دوره‌ای در معجزات | ۱ اسفند ۱۴۰۳
۳۰ بهمن ۱۴۰۳
دوره‌ای در معجزات
چه اتفاقی برای ادراکات می‌افتد اگر هیچ قضاوتی نباشد و جز برابری کامل، چیزی نباشد؟ادراک ناممکن می‌شود.حقیقت را تنها می‌توان شناخت.همهٔ آن به یک اندازه حقیقی است، و شناختن هر بخشی از آن به معنای شناختن همهٔ آن است.تنها ادراک شامل آگاهی جزئی است.معرفت فراتر از قانون‌های حاکم بر ادراک است، زیرا معرفتِ جزئی ناممکن است.همهٔ آن یکی است و بخش‌های جداگانه ندارد.تو که واقعاً با آن یکی هستی تنها نیاز داری خودت را بشناسی و معرفت تو کامل می‌شود.شناختن معجزهٔ خداوند، شناختن او است.
دوره‌ای در معجزات | ۲۸ بهمن ۱۴۰۳
۲۸ بهمن ۱۴۰۳
دوره‌ای در معجزات
این دنیا پر از معجزات است.آن‌ها در سکوتی درخشان در کنار هر رؤیای درد و رنج، گناه و احساس گناه حضور دارند.آن‌ها جایگزین رؤیا هستند، انتخابی برای این که رؤیاپرداز باشیم، به جای انکار نقش فعال در ساختن رؤیا.آن‌ها اثرات خوشایند بازگرداندن پیامد بیماری به علت آن هستند.بدن آزاد می‌شود زیرا ذهن تصدیق می‌کند «این کار با من انجام نمی‌شود، بلکه من این کار را انجام می‌دهم.»و بنابراین ذهن آزاد است که به جای آن انتخاب دیگری انجام دهد.با آغاز شدن از اینجا، رستگاری پیش خواهد رفت تا مسیر هر گام در فرود به جدایی را تغییر دهد، تا زمانی که تمامی گام‌ها بازپیموده شوند، نردبان از بین برود، و تمام رؤیاپردازی‌های دنیا باطل شوند.
دوره‌ای در معجزات | ۲۵ بهمن ۱۴۰۳
۲۵ بهمن ۱۴۰۳
دوره‌ای در معجزات
آرامشِ وجود ملکوت خداوند، که در ذهن عاقل تو کاملاً خودآگاه است، بی‌رحمانه از بخشی از ذهن که نفس بر آن حکومت می‌کند، بیرون رانده شده است.نفس ناامید است زیرا در برابر احتمالات براستی شکست‌ناپذیر مقاومت می‌کند، چه خواب باشی و چه بیدار.در نظر بگیر که چه اندازه از هوشیاری را برای محافظت از نفس خود و چه اندک برای محافظت از ذهن درست‌اندیش خود به کار گرفته‌ای.چه کسانی جز بی‌عقلان حاضر می‌شوند چیزی را که حقیقی نیست باور کنند، و سپس این باور را به بهای حقیقت حفظ کنند؟
دوره‌ای در معجزات | ۲۰ بهمن ۱۴۰۳
۲۰ بهمن ۱۴۰۳
دوره‌ای در معجزات
من بارها تاکید کرده‌ام که یک سطح از ذهن برای سطحی دیگر قابل فهم نیست.در مورد نفس و روح‌القدس؛ زمان و ابدیت، نیز چنین است.ابدیت ایده‌ای از خداوند است، بنابراین روح‌القدس آن را کاملاً می‌فهمد.زمان باوری از نفس است، بنابراین ذهن پایین‌تر که قلمرو نفس است، آن را بدون تردید می‌پذیرد.تنها جنبه‌ای از زمان که جاودانه است اکنون است.
دوره‌ای در معجزات | ۵ بهمن ۱۴۰۳
۵ بهمن ۱۴۰۳
دوره‌ای در معجزات
پذیرش تاوان از سوی همگان تنها یک موضوع مربوط به زمان است.به نظر می‌رسد که این به دلیل اجتناب‌ناپذیر بودن تصمیم نهایی با اراده آزاد تضاد داشته باشد، اما اینگونه نیست.تو می‌توانی وقت‌گذرانی کنی و توانایی به تعویق انداختنِ بسیار زیادی داری، اما نمی‌توانی به طور کامل از آفریدگارت که محدودیت‌هایی را برای قابلیت تو در کژآفرینی تعیین کرده است، جدا شوی.یک ارادهٔ زندانی وضعیتی را ایجاد می‌کند که، در نهایت، به تمامی تحمل‌ناپذیر می‌شود.میزانِ تحملِ درد ممکن است بالا باشد، اما بدون محدودیت نیست.در نهایت همه، هرچند مبهم، شروع به تشخیص این می‌کنند، که باید راه بهتری باشد.هرچه این تشخیص استوارتر می‌شود، به یک نقطهٔ عطف تبدیل می‌شود.این در نهایت رؤیت معنوی را دوباره بیدار می‌کند، و به طور همزمان سرمایه‌گذاری در بینایی فیزیکی را تضعیف می‌کند.سرمایه‌گذاری متناوب در دو سطحِ ادراک معمولاً به عنوان تعارض تجربه می‌شود، که می‌تواند بسیار حاد شود.اما نتیجه به اندازه خداوند قطعی است.
