دوره‌ای در معجزات | ۱۶ مرداد ۱۴۰۳
۱۶ مرداد ۱۴۰۳
دوره‌ای در معجزات
به بیان دقیق، واژه‌ها هیچ نقشی در شفا ندارند.عامل محرک، نیایش یا درخواست است.آنچه را که درخواست می‌کنی دریافت می‌کنی.اما این به نیایش قلبی اشاره دارد، نه به واژه‌هایی که در نیایش به کار می‌بری.گاهی واژه‌ها و نیایش با هم متناقض هستند؛ گاهی سازگار هستند.این مهم نیست.خداوند واژه‌ها را درک نمی‌کند، زیرا آن‌ها توسط ذهن‌های جدا شده ساخته شده‌اند تا آن‌ها را در توهم جدایی نگه دارند.واژه‌ها می‌توانند مفید باشند، به ویژه برای مبتدیان، در کمک به تمرکز و تسهیل حذف کردن، یا دست‌کم کنترل کردن پندارهای نامربوط.با این حال، فراموش نکنیم، که واژه‌ها تنها نمادهایی از نمادها هستند.بنابراین آن‌ها دو بار از واقعیت دور شده‌اند.
دوره‌ای در معجزات | ۱۴ مرداد ۱۴۰۳
۱۴ مرداد ۱۴۰۳
دوره‌ای در معجزات
نگذار شکل اشتباهاتش تو را از او که قداستش از آن تو است دور کند.نگذار رؤیت قداستش، که بینایی‌اش می‌خواهد بخشایشت را به تو نشان دهد، توسط آنچه که چشمان بدن می‌توانند ببینند از تو دور نگه داشته شود.نگذار که آگاهی تو از برادرت توسط ادراک تو از گناهانش و بدنش مسدود شود.چه چیزی در او وجود دارد که بخواهی به آن حمله کنی جز آنچه که با بدن او مرتبط می‌سازی، آنچه که معتقدی می‌تواند گناه کند؟فراتر از خطاهایش قداست او و رستگاری تو نهفته است.تو قداستش را به او ندادی، بلکه سعی کردی گناهان خود را در او ببینی تا خودت را نجات دهی.و با این حال، قداست او بخشایش تو است.آیا با گناهکار ساختن کسی که قداستش رستگاری تو است می‌توانی نجات پیدا کنی؟
دوره‌ای در معجزات | ۱۲ مرداد ۱۴۰۳
۱۱ مرداد ۱۴۰۳
دوره‌ای در معجزات
احساسات گناه حافظان زمان هستند.آن‌ها ترس از انتقام یا ترک شدن را
برمی‌انگیزند، و بنابراین تضمین می‌کنند که آینده مانند گذشته خواهد بود.این تداوم نفس است.آن به نفس یک احساس امنیت کاذب می‌بخشد با باور کردن این که نمی‌توانی از آن بگریزی.اما تو می‌توانی و باید بگریزی.خداوند در عوض تداوم ابدیت را به تو تقدیم می‌کند.هنگامی که انتخاب می‌کنی این مبادله را انجام دهی، به طور همزمان احساس گناه را با سرور، شرارت را با عشق، و درد را با صلح مبادله خواهی کرد.نقش من تنها گشودن زنجیر ارادهٔ تو و آزاد کردن آن است.نفس تو نمی‌تواند این آزادی را بپذیرد، و در هر لحظهٔ ممکن و به هر طریق ممکن با آن مخالفت خواهد کرد.و تو به عنوان سازندهٔ آن، تشخیص می‌دهی که چه کارهایی می‌تواند انجام دهد، زیرا به آن قدرتِ انجام دادنشان را داده‌ای.
دوره‌ای در معجزات | ۱۰ مرداد ۱۴۰۳
۱۰ مرداد ۱۴۰۳
دوره‌ای در معجزات
خداوند در معرفت خود منتظر نیست، اما ملکوت او در حالی که تو منتظر هستی بی‌بهره است.همه فرزندان خداوند منتظر بازگشت تو هستند، همانطور که تو منتظر بازگشت آن‌ها هستی.تأخیر در ابدیت اهمیت ندارد، اما در زمان غم‌انگیز است.تو انتخاب کرده‌ای که در زمان باشی به جای اینکه در ابدیت باشی، و بنابراین باور داری که در زمان هستی.با این حال انتخاب تو هم آزاد و هم قابل تغییر است.جای تو در زمان نیست.جای تو تنها در ابدیت است، جایی که خود خداوند تو را برای همیشه قرار داد.
دوره‌ای در معجزات | ۸ مرداد ۱۴۰۳
۸ مرداد ۱۴۰۳
دوره‌ای در معجزات
هنگامی که گفتم «من به عنوان یک نور به دنیا آمده‌ام»، منظورم این بود که من آمدم تا نور را با تو تسهیم کنم.اشارهٔ من به شیشهٔ تیرهٔ نفس را به یاد بیاور، و همچنین به یاد بیاور که گفتم: «به آنجا ننگر».این هنوز درست است که به تو بستگی دارد که در کجا به دنبال یافتن خودت بنگری.صبر تو با برادرت صبر با خودت است.آیا یک فرزند خداوند شایسته صبر نیست؟من صبر بی‌نهایت را به تو نشان داده‌ام زیرا اراده من از اراده پدرمان است، که از او صبر بی‌نهایت را آموختم.آوای او در من بود، همانگونه که آن در توست، در حالی که از صبر در برابر مقام فرزندی به نام آفریدگارش سخن می‌گوید.
