دوره‌ای در معجزات | ۸ مرداد ۱۴۰۳
۸ مرداد ۱۴۰۳
دوره‌ای در معجزات
هنگامی که گفتم «من به عنوان یک نور به دنیا آمده‌ام»، منظورم این بود که من آمدم تا نور را با تو تسهیم کنم.اشارهٔ من به شیشهٔ تیرهٔ نفس را به یاد بیاور، و همچنین به یاد بیاور که گفتم: «به آنجا ننگر».این هنوز درست است که به تو بستگی دارد که در کجا به دنبال یافتن خودت بنگری.صبر تو با برادرت صبر با خودت است.آیا یک فرزند خداوند شایسته صبر نیست؟من صبر بی‌نهایت را به تو نشان داده‌ام زیرا اراده من از اراده پدرمان است، که از او صبر بی‌نهایت را آموختم.آوای او در من بود، همانگونه که آن در توست، در حالی که از صبر در برابر مقام فرزندی به نام آفریدگارش سخن می‌گوید.
دوره‌ای در معجزات | ۶ مرداد ۱۴۰۳
۶ مرداد ۱۴۰۳
دوره‌ای در معجزات
نیایش راهی است که روح‌القدس برای رسیدن به خداوند ارائه می‌دهد.آن صرفاً یک پرسش یا خواهش نیست.تا زمانی که متوجه نشوی که هیچ چیزی را درخواست نمی‌کند نمی‌تواند کام یابد.دیگر چگونه می‌تواند در قصد خود به کار آید؟ناممکن است که برای خدایان دروغین نیایش کنی و امید به رسیدن به خداوند را داشته باشی.نیایش حقیقی باید از دام خواهش کردن دوری کند.در عوض، بخواه آنچه که پیشاپیش داده شده است را دریافت کنی؛ آنچه پیشاپیش وجود دارد را بپذیری.
دوره‌ای در معجزات | ۴ مرداد ۱۴۰۳
۴ مرداد ۱۴۰۳
دوره‌ای در معجزات
این سطحی از نیایش نیست که همه هنوز بتوانند به آن دست یابند.کسانی که به آن نرسیده‌اند همچنان در نیایش به یاری تو نیاز دارند زیرا درخواست آن‌ها هنوز بر اساس پذیرش نیست.یاری در نیایش به این معنا نیست که دیگری میان تو و خداوند میانجی‌گری کند.اما این بدان معناست که دیگری در کنار تو می‌ایستد و یاری می‌کند تا تو را به سوی او برافرازد.کسی که به نیکی خداوند پی برده است بدون ترس نیایش می‌کند.و کسی که بدون ترس نیایش می‌کند نمی‌تواند به او نرسد.بنابراین او همچنین می‌تواند به فرزندش برسد، هر کجا که باشد و هر شکلی که به نظر می‌رسد گرفته باشد.
دوره‌ای در معجزات | ۳ مرداد ۱۴۰۳
۳ مرداد ۱۴۰۳
دوره‌ای در معجزات
نیایش یک کنار رفتن است; یک رها کردن، یک زمان آرام برای گوش دادن و عشق ورزیدن.نباید آن را با هیچ‌گونه تضرعی اشتباه گرفت، زیرا راهی برای یادآوری قداست تو است.چرا قداست باید التماس کند، در حالی که شایستگی داشتن تمام آنچه که عشق ارائه می‌دهد را دارد؟و برای عشق است که تو به نیایش می‌روی.نیایش یک پیشکش است; یک از خود گذشتگی برای یکی شدن با عشق.چیزی برای طلبیدن وجود ندارد زیرا چیزی برای خواستن باقی نمانده است.آن نیستی، محراب خداوند می‌شود.آن در او ناپدید می‌شود.
دوره‌ای در معجزات | ۳۱ تیر ۱۴۰۳
۳۱ تیر ۱۴۰۳
دوره‌ای در معجزات
تو هنوز به بدن به عنوان یک سرچشمهٔ قدرت بسیار ایمان داری.آیا هیچ برنامه‌ای می‌ریزی که به نوعی شامل آسایش یا محافظت یا لذت آن نباشد؟این باعث می‌شود بدن در تعبیر تو یک هدف باشد و نه یک وسیله، و این همیشه به این معنی است که تو هنوز گناه را جذاب می‌پنداری.کسی که هنوز گناه را به عنوان هدف خود می‌پذیرد، تاوان را برای خودش نمی‌پذیرد.بنابراین تو به تنها مسئولیت خود عمل نکرده‌ای.آنانی که درد و ویرانی را ترجیح می‌دهند از تاوان استقبال نمی‌کنند.
